Van vuurvliegjes tot kwallen
Door: amberebskamp
Blijf op de hoogte en volg Amber
10 Juni 2012 | Japan, Fukuoka
Hoi allemaal! Ik wil jullie nog een keer bedanken voor jullie leuke reacties.
Ik ben vorige week zondag inderdaad met de moeder van m'n klasgenootje en m'n klasgenootje wat gaan ondernemen. Eerst zijn we gaan eten in een restaurant. Be begonnen met een salade dacht ik. Het was echt heel lekker, en ik had alles opgegeten. Ik vond wel dat sommige groenten wat raar aanvoelde. Daarna vertelde die moeder dus dat ik kwal gegeten had XD.
De Japanners frituren ook heel veel. Dus ik dacht dat ik gefrituurd vlees aan het eten was, totdat die moeder dus vertelde dat ik pijlinktvis aan het eten was.
Echt waar, ik hou echt niet van vis en ander seafood, maar dit was echt lekker!
Daarna zijn we naar een plaatsje gereden waar ze allemaal kraampjes hadden met nog meer vreemd voedsel. Er was muziek, en het was super gezellig. Toen we wat verder liepen zagen we honderden vuurvliegjes. Echt een heel mooi gezicht.
Dit weekend ben ik naar Kagoshima geweest. 2 uur met de Shinkansen (de hoge snelheidstrein) en we waren er al. Ik geloof dat het wel heel duur was.
In Kagoshima ben in naar een andere AFS student geweest, een jongen Max, 15 jaar oud uit Duitsland. Hij is de enige uitwisselingsstudent in zijn regio, dus hij was blij dat ik er was.
Samen zijn we met mn moeder naar sakurajima geweest. Een actieve vulkaan. We moesen met de Ferry. Er was de dag ervoor ook allemaal as gevallen, en alle autos en bloemen waren zwart. Heel apart gezicht. Het was er ook heel heet. Meer dan 30 graden.
Na een lang stuk gelopen te hebben zijn we daarna lekker ramen wezen eten in Kagoshima.
Daarna gingen we naar een kendo school.
De host vader van die AFS student is een boeddhistische monnik en is leraar in een speciale vorm van kendo.
Bij die vorm van kendo is het de bedoeling dat je eerst tegen een houten paal aanslaat met een houten stok, en tegelijkertijd op je aller hardst EH! zegt. Ik had behoorlijk wat frustraties, dus dat lukte me wel. Toen ik dat had gedaan, was iedereen helemaal onder de indruk, haha.
Daarna ben ik naar een Onsen ( een japanse hotspring) geweest met max z'n gastgezin. Mijn moeder was toen al weg, voor AFS zaken. Dat was best grappig^^
Daarna zijn we uit eten geweest.
De ouders van die AFS student hadden ook 2 kleine kinderen, allebei jongetjes. Nu blijkt dat die ene helemaal verliefd op me is geworden, ook al is hij pas een jaar of 3/4 ofzo XD hij moest helemaal huilen toen ik wegging.
daarna gingen we naar hun huis, dat op het platteland is, dus we moesten vanuit Kagoshima nog een uur rijden met de auto.
Het huis was super traditioneel, met allemaal tatami vloeren, en ik moest ook slapen op een futon. Naast het huis staat de boeddhistische tempel, waar die vader werkt, echt heel mooi.
De dag daar na (vandaag) gingen we naar de school van een van de jongetjes. Ze hadden activiteitendag. Max en ik moesten ook mee doen met allemaal spelletjes. Er een spelletje dat je met z'n 2en op een krant moest staan (max en ik). De directeur stond op het podium, en dan doe je "steen papier schaar". Als je verliest dan moet je je krant dubbel vouwen. Dit doe je net zolang tot dat je niet meer met z'n 2en op een krant kan staan, en dan heb je verloren. Dit deden we met 100 mensen, en max en ik waren op het eind de enige die nog op de krant stonden, en dus kregen we allebei een gouden medaille.
Daarna moest ik alweer naar huis toe.
Als cadeautje kreeg ik van die moeder een ketting met "amber" stenen. Die moeder woont dus samen met haar man, 2 zoontjes en nu ook Max, en was dus heel blij om weer een meisje in huis te hebben.
Ik heb echt een geweldige tijd gehad. En ik kan niet wachten om weer een keer daar naartoe te gaan. Helaas was het maar zo kort, en neemt het rijzen veel tijd en geld in beslag.
Nu inception aan het kijken, in de film zijn ze in Japan, best grappig.
En over m'n frustraties, ja... M'n lessen zijn wat beter geworden, maar m'n gevoel in school is nog steeds niet veranderd. Ik vind mezelf nu best zeikerig klinken, maar echt, ik voel me nog steeds niet echt op m'n gemak.
Ik weet niet wat het is. Misschien is het door de urenlange katholieke ceremonies met bidden, zingen ect. en het feit dat m'n klasgenoten alleen maar studeren, en je niet mag praten tijdens de lessen. Mn vriendinnen zitten ook in het laatste jaar, en zijn op zit moment ook alleen maar aan het studeren, dus na school heb ik ook niemand om mee te praten. Ook dat er alleen maar meisjes zijn. Als er geen jongens zijn, dan mist er gewoon wat. Maar het is voornamelijk het gevoel dat ik heb op deze school, het gevoel als of er een steen in je maag zit, waar je elke dag last van hebt. Zelfs in het weekend als in aan school denk, dan heb ik er last van. Best gek, want vanaf moment 1 dat ik deze school binnen liep, had ik er last van. Toen ik bijvoorbeeld in de school van de andere AFS student liep, had hier echt geen last van. Ik heb deze afgelopen maand heel hard m'n best gedaan om elk lesuur te denken: "dit is leuk, en ik ga er een leuke tijd van maken. "
En ik had ook werkelijk 2 weken het gevoel dat het voor het grootste gedeelte beter was. Dat was toen ik mijn vorige verslag schreef.
Maar m'n lichaam verzet zich nu gewoon tegen het feit dat ik mezelf voor de gek hou.
Morgen ga ik gewoon weer m'n best doen. Maar als ik dit gevoel nog veel langer hou, dan zou ik zelfs m'n familie willen wisselen, als dat nodig is om van school te veranderen.
Ik hou jullie op de hoogte, en hou mij ook op de hoogte van het laatste oranje nieuws!
Ik ben vorige week zondag inderdaad met de moeder van m'n klasgenootje en m'n klasgenootje wat gaan ondernemen. Eerst zijn we gaan eten in een restaurant. Be begonnen met een salade dacht ik. Het was echt heel lekker, en ik had alles opgegeten. Ik vond wel dat sommige groenten wat raar aanvoelde. Daarna vertelde die moeder dus dat ik kwal gegeten had XD.
De Japanners frituren ook heel veel. Dus ik dacht dat ik gefrituurd vlees aan het eten was, totdat die moeder dus vertelde dat ik pijlinktvis aan het eten was.
Echt waar, ik hou echt niet van vis en ander seafood, maar dit was echt lekker!
Daarna zijn we naar een plaatsje gereden waar ze allemaal kraampjes hadden met nog meer vreemd voedsel. Er was muziek, en het was super gezellig. Toen we wat verder liepen zagen we honderden vuurvliegjes. Echt een heel mooi gezicht.
Dit weekend ben ik naar Kagoshima geweest. 2 uur met de Shinkansen (de hoge snelheidstrein) en we waren er al. Ik geloof dat het wel heel duur was.
In Kagoshima ben in naar een andere AFS student geweest, een jongen Max, 15 jaar oud uit Duitsland. Hij is de enige uitwisselingsstudent in zijn regio, dus hij was blij dat ik er was.
Samen zijn we met mn moeder naar sakurajima geweest. Een actieve vulkaan. We moesen met de Ferry. Er was de dag ervoor ook allemaal as gevallen, en alle autos en bloemen waren zwart. Heel apart gezicht. Het was er ook heel heet. Meer dan 30 graden.
Na een lang stuk gelopen te hebben zijn we daarna lekker ramen wezen eten in Kagoshima.
Daarna gingen we naar een kendo school.
De host vader van die AFS student is een boeddhistische monnik en is leraar in een speciale vorm van kendo.
Bij die vorm van kendo is het de bedoeling dat je eerst tegen een houten paal aanslaat met een houten stok, en tegelijkertijd op je aller hardst EH! zegt. Ik had behoorlijk wat frustraties, dus dat lukte me wel. Toen ik dat had gedaan, was iedereen helemaal onder de indruk, haha.
Daarna ben ik naar een Onsen ( een japanse hotspring) geweest met max z'n gastgezin. Mijn moeder was toen al weg, voor AFS zaken. Dat was best grappig^^
Daarna zijn we uit eten geweest.
De ouders van die AFS student hadden ook 2 kleine kinderen, allebei jongetjes. Nu blijkt dat die ene helemaal verliefd op me is geworden, ook al is hij pas een jaar of 3/4 ofzo XD hij moest helemaal huilen toen ik wegging.
daarna gingen we naar hun huis, dat op het platteland is, dus we moesten vanuit Kagoshima nog een uur rijden met de auto.
Het huis was super traditioneel, met allemaal tatami vloeren, en ik moest ook slapen op een futon. Naast het huis staat de boeddhistische tempel, waar die vader werkt, echt heel mooi.
De dag daar na (vandaag) gingen we naar de school van een van de jongetjes. Ze hadden activiteitendag. Max en ik moesten ook mee doen met allemaal spelletjes. Er een spelletje dat je met z'n 2en op een krant moest staan (max en ik). De directeur stond op het podium, en dan doe je "steen papier schaar". Als je verliest dan moet je je krant dubbel vouwen. Dit doe je net zolang tot dat je niet meer met z'n 2en op een krant kan staan, en dan heb je verloren. Dit deden we met 100 mensen, en max en ik waren op het eind de enige die nog op de krant stonden, en dus kregen we allebei een gouden medaille.
Daarna moest ik alweer naar huis toe.
Als cadeautje kreeg ik van die moeder een ketting met "amber" stenen. Die moeder woont dus samen met haar man, 2 zoontjes en nu ook Max, en was dus heel blij om weer een meisje in huis te hebben.
Ik heb echt een geweldige tijd gehad. En ik kan niet wachten om weer een keer daar naartoe te gaan. Helaas was het maar zo kort, en neemt het rijzen veel tijd en geld in beslag.
Nu inception aan het kijken, in de film zijn ze in Japan, best grappig.
En over m'n frustraties, ja... M'n lessen zijn wat beter geworden, maar m'n gevoel in school is nog steeds niet veranderd. Ik vind mezelf nu best zeikerig klinken, maar echt, ik voel me nog steeds niet echt op m'n gemak.
Ik weet niet wat het is. Misschien is het door de urenlange katholieke ceremonies met bidden, zingen ect. en het feit dat m'n klasgenoten alleen maar studeren, en je niet mag praten tijdens de lessen. Mn vriendinnen zitten ook in het laatste jaar, en zijn op zit moment ook alleen maar aan het studeren, dus na school heb ik ook niemand om mee te praten. Ook dat er alleen maar meisjes zijn. Als er geen jongens zijn, dan mist er gewoon wat. Maar het is voornamelijk het gevoel dat ik heb op deze school, het gevoel als of er een steen in je maag zit, waar je elke dag last van hebt. Zelfs in het weekend als in aan school denk, dan heb ik er last van. Best gek, want vanaf moment 1 dat ik deze school binnen liep, had ik er last van. Toen ik bijvoorbeeld in de school van de andere AFS student liep, had hier echt geen last van. Ik heb deze afgelopen maand heel hard m'n best gedaan om elk lesuur te denken: "dit is leuk, en ik ga er een leuke tijd van maken. "
En ik had ook werkelijk 2 weken het gevoel dat het voor het grootste gedeelte beter was. Dat was toen ik mijn vorige verslag schreef.
Maar m'n lichaam verzet zich nu gewoon tegen het feit dat ik mezelf voor de gek hou.
Morgen ga ik gewoon weer m'n best doen. Maar als ik dit gevoel nog veel langer hou, dan zou ik zelfs m'n familie willen wisselen, als dat nodig is om van school te veranderen.
Ik hou jullie op de hoogte, en hou mij ook op de hoogte van het laatste oranje nieuws!
-
10 Juni 2012 - 13:53
Giovanna :
klinkt wel allemaal erg gezellig en spannend.
En over het laatste gedeelte maak ik me dus ook zorgen, ook een van de redenen waarom mijn ouders liever willen dat ik maar 3 maanden ergens naartoe ga. zodat ik niet daar een jaar of half jaar vastzit met heimwee.
Maar ik heb dan weer de gedachten dat je daar na een bepaalde tijd overheen komt, en je hebt aangepast aan de omgeving daar en je je er uiteindelijk gewoon op je gamek voelt etc...
hoe denk jij hierover? en hoe ervaar jij dit?
Oh en zo'n school zonder jongens lijkt me ook niet leuk, dan zou ik ook iets missen.
nog een vraag!:
Hoe gaat het met je Japans? kon je al wat japans voordat je ging of heb je het daar echt nog beetje bij beetje moeten leren?
en hoe kwam je dan uit de voeten toen je het nog niet kon spreken?
groetje uit Landgraaf :D -
10 Juni 2012 - 14:41
Amber Ebskamp:
Heey, giovanna.
Ik kon alleen wat basis zinnetjes voordat ik naar Japan ging, zoals mezelf voorstellen ect. En ik kon hiragana. De rest, dus bijna alles leer ik hier beetje bij beetje. In Nederland keek ik wel veel anime, dus daarom kon ik hier in Japan al veel dingen snel op pikken. Eerst praatte ik echt half Engels half Japans. Watashi wa very hot desu. En met veel gebaren. M'n ouders moesten dan een beetje lachen, en vertelde me dan dat "hot" atsui is in het Japans. Nu na meer dan 2 maanden gebruik ik nog steeds wel Engels, maar echt heel weinig. Ik kan me al redelijk verstaanbaar maken, ookal is het grammaticaal niet correct. Maar ik heb echt wel een jaar nodig om iemand goed te kunnen verstaan, en om mezelf goed verstaanbaar te maken.
En over heimwee, tja, m'n familie is echt super en had ik eerst echt geen heimwee. Ik heb alleen een beetje heimwee als ik op school ben, of aan school denk. Voor de rest ligt ook echt aan de persoon. Ik ben namelijk echt iemand die niet snel heimwee krijgt. Als dat bij jou ook het geval is, dan weet ik zeker dat een heel jaar geen probleem is!
Ik hou het nog wel even vol, en ik weet zeker dat het goed gaat komen. Maakt niet uit wat de oplossing zal zijn, maar ik ga niet vervroegt naar Nederland!
Ik hoop dat dit je een beetje helpt in je keuze. Succes!
-
11 Juni 2012 - 07:25
Je Mamsje:
Ha drollie,
Wat een avonturen weer! Heb je ook foto's van die tempel en ik zou ook graag dat kleine opgevouwen stukje krant willen zien waar jullie met zn tweetjes op eindigden ;-).
Al jouw verhalen maken dat ik me zo verschrikkelijk nieuwsierig voel en het allemaal met eigen ogen zou willen aanschouwen.
Ik zou je graag een oplossing aandragen zodat je je wat beter gaat voelen op school, je doet het allemaal zo verschrikkelijk goed. Blijf wel goed naar je lichaam luisteren. Probeer continue te denken dat het tijdelijk is en dat het ook wel een hele speciale ervaring is waar je een leven lang aan terug kunt denken. Helaas kan dat alleen als je het om kunt buigen naar een positieve herinnering. Kun je anders niet leren mediteren, zodat je je leert afsluiten voor dat katholieke geneuzel? En die meisjes die nu aan het studeren zijn voor hun examen, krijgen die straks niet iets meer tijd om te relaxen?
Lieve, lieve schat, geweldige kanjer van me, ik ben verschrikkelijk trots op je.
Oh ja, ik zal dat oranje jurkje halen (misschien is het na komende woensdag wel helemaal niet meer nodig) en stuur het pakketje deze week naar je toe!
xxxxxxxxxxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
