Hokkaido, kerst en nog veel meer!

Tja, ik moet het eerlijk bekennen. Ik was m'n blog een beetje vergeten. Met alle voorbereidingen voor het nieuw jaar hier, heb ik het erg druk gehad.
En nu kom ik er achter dat m'n laatste blog al weer in november was, oeps..
Dat wordt dus weer een lang sappig verhaal.
Neem er alsjeblieft de tijd voor. Ik doe het denk ik in twee delen, want in een wordt het iets te lang. Ik lig nu namelijk nog met griep in m'n bed, en heb niet zo veel puf om nog meer te schrijven.

Ik was de vorige keer geëindigd bij het hele sascha incident. Wat toch goed afgelopen was doordat takeshi er was. Daarna hadden takeshi en ik nog een paar keer afgesproken. Het was toen wel duidelijk dat we allebei wat voor elkaar voelde, maar dat het een beetje onmogelijke situatie was. Want als de vader van sascha hier achter zou komen, dan zouden we met de gebakken peren zitten. Het ging dus allemaal wat moeizaam.

23 november besloot m'n moeder wat terug te doen voor m'n vriendin, omdat zij altijd voor me klaarstaat. We mochten dan samen naar fukuoka, daar uitgaan tot 's avonds laat, en overnachten in een hotel. Maar omdat alle hotels vol zaten, mochten we met de laatste trein terug naar huis. Het was heel gezellig. Toen kreeg ik een smsje van takeshi dat hij ook in fukuoka zat. Toen zijn we dus met z'n 3en naar een izakaya (soort japans restaurant)gegaan en daar ook wat gedronken. Helaas waren zij al helemaal zat na 2 glaasjes terwijl ik nog helemaal nuchter was. Maar wel een gezellige tijd gehad.

Daarna was bet de verjaardag van Endoo, de uitwisselingsstudent uit Thailand. Iedereen, ook m'n vriendin, kwam naar haar huis. Toen we aankwamen bleek iedereen al weer weg te moeten. Dus toen bleven ik, m'n vriendin, en takeshi weer met z'n 3en over. Toen zijn we nog maar even naar m'n vriendins huis gegaan, en even daarna is takeshi ook weg gegaan.
Ik bleef daar slapen, en dat was weer heel gezellig zoals gewoon lijk.
Een paar dagen later vertelde takeshi me dus dat j verlieft was geworden op m'n vriendin. Ouch, ja, dat deed wel even pijn. Maar ja, niets aan te doen. Gelukkig had m'n vriendin net een nieuw vriendje, dus zij vond takeshi niet leuk.

Gelukkig had ik het perfecte medicijn tegen liefdesverdriet! Ik ging namelijk 7 december naar Hokkaido met m'n Japanse vader, en 4 vrienden van hem. Ja hoor, zat ik daar als meisje tussen al die oude mannen, Hahaha. Toen we moesten wachten op het vliegveld begon het al: Zullen we maar een biertje pakken?
Ja hoor, waarom niet? Het is pas 10.30 in de ochtend, maar goed.
De stemming zat er dus al goed in, iedereen lekker aangeschoten het vliegtuig in.
Dus toen we aankwamen op het vliegveld in hokkaido gelijk maar wat shotjes inslaan voor in de bus. XD
Toen we eindelijk aankwamen bij ons hotel bleek bijna iedereen in het hotel Taiwanees te zijn. Dat had ik weer... Haha
Het hotel was in Japanse stijl, en had 2 onsens. De vrouwen onsen was echt mega groot, en had ook een heel groot buiten bad. Echt super relaxed, omdat buiten -5 was was het warme water heel aangenaam. Alleen toen ik uit het bad stapte hadden we een aardbeving.ik schrok me echt te pletter en kukelde bijna het bad weer in.

Eenmaal uit het bad gekomen moest ik zo'n Japanse badjas aan (yukata) omdat ik te lang was voor de vrouwen yukata, moest ik een mannen yukata aan. In het hotel hadden alle vrouwen een rode en de mannen een blauwe. Tussen m'n vader en m'n vrienden viel ik dus niet uit de toon, haha.
Ons avond maal was gigantisch. Toen we de kamer binnen kwamen, bleek dus dat die kamer alleen van ons was. Iedereen had een eigen tafeltje met een hele krab en alle maal vis dingen. Alleen voor mij hadden ze iets anders gemaakt met vlees en groenten. Ook iets heel vreemds dat ik in rauw ei moest dopen, en opeten. Het was best lekker. We hadden ook onze eigen ober (een vrouw) die ons de hele tijd alcohol bij schonk.
Daarna gingen we nog naar de karaoke in het hotel. Toen bleek dat een van m'n vaders vrienden in z'n dronken bui een fles alcohol had meegenomen uit de kamer, en die dronken we dus op tijdens de karaoke.
Omdat sommigen (waaronder m'n vader) niet meer in staat waren om normaal te lopen, werden we naar onze kamer geëscorteerd.

De volgende dag ging onze trip verder naar sapporo! Ik had er al helemaal zin in omdat ik die avond michelle, de andere uitwisselingsstudent uit nederland, zou ontmoeten. We hadden onze eigen taxi bus volgestouwd met snacks en alcohol, dus klaar om te gaan! Onderweg nog op mooie plekken getopt voor foto's, en om nog wat meer drank en snacks in te slaan. Als middag eten waren we gestopt bij een sushi restaurant. Toen hadden met hun dronken koppen veel te veel besteld, en besloten we maar om een deel als 'cadeau' in te pakken voor Michelles Japanse ouders.
Eenmaal aangekomen bij het hotel duurde het maar 5 minuutjes voordat Michelle er was! We hadden besloten dat het beter was dat ze die nacht bij ons in het hotel kon slapen, aangezien haar huis nog best ver weg was. Haar ouders vonden dat ook een goed idee. We moesten het alleen wel geheim houden tegenover het hotel.
Daarna kwamen de ouders van Michelle ons ophalen om Jin-gis-kan te eten. Dat is echt iets wat ze alleen in hokkaido eten. Het is een soort schapen vlees met groenten enzo dat je moet bakken op een bakplaat. Omdat het best sterk ruikt, roken daarna onze haren en kleren er helemaal naar. Maar het was wel super lekker! Ik mocht van haar ouders ook een biertje drinken. In sapporo is sapporo bier natuurlijk het lekkerst :-D

Na het eten hebben Michelles gastouders ons afgezet bij Odori, die nu helemaal vol lichtjes staat. Het sneeuwde nog steeds bizar waardoor we bijna niks konden zien maar we hadden de grootste lol van ons leven. Je zou trouwens denken dat als je een Japanner vraagt om een foto te maken dat ze dat kunnen hé. Nou, echt niet. We zijn maar snel ondergronds gaan lopen omdat we purikura wilde maken.
Michelle dacht dat de purikura plek rechts was, dus we hadden ongeveer half uur gelopen in de sneeuw maar we komden het niet vinden. We hebben toen uiteindelijk bij Daiso (1,05 euro winkel) een paraplu gekocht, zodat ik, die al helemaal veranderd was is een verschrikkelijke sneeuwvrouw, niet zo last meer had van de sneeuw.

We hebben toen maar gevraagd waar de purikura plek was en het bleek links te zijn.

Aangekomen bij purikura plek gingen we ons haar en make up nog even proberen te redden. Daarna purikura genomen! Omdat het al half 10 was waren er bijna geen mensen en hadden we eindelijk te tijd om de fotos te bewerken. Op drukke plaatsen moet je soms in anderhalve minuut alles bewerken!!

Na de purikura had ik heel veel gemiste oproepen van mn gastvader. Toen hij weer belde vroeg hij alleen of we het naar ons zin hadden en of we wilde laten weten als we in hotel waren.

Onder weg naar het hotel, moesten we stuk door Susukino lopen, en het was al half 11 en de meeste waren al dronken. We werden eerst nog soort van achtervolgd door wat vage jongens ie we wisten af te schudden. We hadden ook enorme dorst en zijn naar een convenient store vlakbij hotel drinken gaan kopen. Daar was een jongen in pak die naar ons zwaaide en ‘hi’ roepte. Wij zeiden ‘Hi’ terug en gingen daarna ons drinken kopen. Zij liepen toen al weg. Toen we buiten kwamen kwam die jongen naar ons toe met een vriend. Hij vroeg of we uit Rusland kwamen, waar wij op antwoorden, “nee joh! Holland!” daarna beetje gepraat en vond hij dat ons Japans helemaal geweldig was. Hij vroeg hoe oud we waren dus wij zeggen, 17 en 18. Hij helemaal verbaasd, want hij dacht dat we 22 waren. Toen we vroegen hoe oud hij was zei hij 27, maar hij leek net 20! Hij vroeg of we zin hadden om iets te gaan drinken, waarop ik antwoordde “Is goed hoor!”, hij schrok daar een beetje van en liep lachend weg en zei tegen zijn vriend dat hij ons nummer moest vragen.
Het was echt heel droog en grappig, maar we zijn daarna meteen naar hotel gegaan. In hotel hebben we onze Fanta (soort van cassis) op en pepernoten die Michelle had meegenomen! We hebben uiteindelijk tot 3 uur s’nachts zitten praten. De volgende ochtend werden we alweer rond 6uur wakker. We gingen om 7 uur uit bed omdat michelle om 8 uur al weg moest om de bus naar huis te kunnen halen.
Wij moesten die dag ook al weer terug naar huis, dus snel een taxi naar het station genomen. Toen was er zo veel sneeuw gevallen dat we bij elk stoplicht helemaal slipte. Japanners doen namelijk niet aan winterbanden of sneeuwkettingen, dus dat was best een ervaring.
Eenmaal thuis gekomen zei m'n vader dat hij nooit meer naar hokkaido wilde in de winter, want hij vond het doods eng met die taxi's. Hahaha.

13 december zou ik met m'n vriendin de stad in gaan, want zij wilde een kerst cadeautje kopen voor haar vriendje. En natuurlijk kwamen we daar weer takeshi tegen... Hij had in de tijd dat hij nog verlieft was op m'n vriendin kerstcadautjes voor ons gekocht. Dus voor m'n vriendin een mega teddybeer met een kouden kettinkje. Ik moest het aan haar geven omdat hij zich te veel schaamde om het aan haar te geven OMG
Ik had zelf cadeautjes gekocht voor m'n zusje, en geld getrokken zodat ik het cadeau en een doos naar nederland kom opsturen.
Zie je zo maar weer, net toen ik dat het geld had getrokken, het gejat wordt in de bus..
Die vent ging naast me zitten in de bus, en hij had waarschijnlijk gezien waar ik m'n portemonnee in m'n tas had gestopt. Hij stonk nogal naar de drank, dus keek maar de andere kant op. Dus ik denk dat hij m'n portemonnee toen heeft gestolen. Daarna ben ik naast m'n vriendin gaan zitten, en besefte ik dat m'n portemonnee weg was. Daarna vond ik m'n portemonnee op zijn stoel, en m'n geld was er uit.
In Japan stelen ze bijna nooit, maar zo zie je maar weer dat je altijd op je hoede moet zijn.


De 14e ging ik met 2 nieuwe vriendinnen uit de 5e de stad in. Ze waren echt heel grappig, en echt een leuke tijd gehad. Nog okonomiyaki gegeten, en daarna pirikura genomen.

De 15e hadden we een christmasparty op de school van Endoo. Toen sascha daar verscheen moesten alle meisjes kei hard gillen, alsof er een beroemdheid was. Ja, in Kurume zie niet elke dag een lange blonde jongen. Sascha zelf werd er helemaal gek van. Hahaha.
Daarna moesten we wat kinderachtige spelletjes spelen in het Engels, wat de Japanners dus niet konden. We moesten daar naartoe in uniform, dus we konden niet wachten om daar zo snel mogelijk weg te gaan.

De 16e gingen we "Mochi" maken. We gingen naar een afgelegen dorpje met allemaal oude mensen. Daar stonden grote houten kommen met daar in plakkerige rijst. Daar voegden ze water aan toen, en gingen er met houten hamers opslaan. Dit proces herhaal je een aantal keer, en dan krijg je een grote homp plakkerig spul. Daar haal je kleine stukjes van af, en die draai je tot een soort bal. Het smaakt bijna naar niets, maar je kunt er zelf wat zoete bonenpasta bij doen, of wat anders om het lekker te maken. Daarna lieten ze ons met de houten hamers slaan, en ballen draaien. Dit was echt een unieke ervaring. Eenmaal thuis gekomen heb ik samen met met Isabelle uit Maleisië nog wat DVDs gehuurd, en was manga's gekocht.

De 21e waren m'n 2 vriendinnen jarig, een tweeling. Ze werden 18, maar in Japan is dat niet speciaal. Dus we gingen gewoon gezellig okonomiyaki eten, en pirikura nemen. Maar bij deze okonomiyaki zaak, kon je je eigen okonomiyaki maken. Dat is best grappig.

De 22e begon de wintervakantie. Althans, voor mij. M'n klasgenoten, en iedereen op school moet gewoon nog elke dag naar school tot 3uur. Normaal is het tot 5uur, maar nu dus tot 3uur, en daarom noemen ze het 'vakantie'. En iedereen is er blij mee hier. In Nederland lopen we soms al te klagen 'als we maar 1 weekje vakantie hebben'.
Maar gelukkig had ik dus 2weken vakantie!
De 22e ging ik daarom ook met Isabelle naar kurume om daar James bond te kijken. We bleken nog wel even een tijdje te moeten wachten, dus we wilde 30 minuutjes karaoke doen. Toen we 20minuten bezig waren zijden ze al dat onze tijd om was. Toen lieten ze ons ook nog €4,50 betalen terwijl er stond €1,50! We werden gewoon opgelicht. Wij konden dat dus echt wel lezen, dus we zijden er wat van. Toen zij hij niets terug, en riep de volgende klant. Echt een f*cker. Gelukkig wel een leuke film, en in het Engels.
Daarna nog naar een gyouza restaurant geweest, en naar huis gegaan. Ik mocht bij haar slapen, dus natuurlijk weer tot 2uur lopen praten.

De volgende dag moest ik al vroeg op omdat ik naar m'n vriendins christmasparty ging. Er was mega veel eten. Iedereen had zoveel gegeten dat er ook een paar bij waren die moesten overgeven. OMG
Ondertussen keken we naar live optredens, en daarna paranormal activity.
Daarna moest iedereen naar huis, alleen ik mocht blijven slapen. De familie van m'n vriendin heeft een eigen groene thee bedrijf. Er was nog werk aan de winkel, dus ik heb ook maar even een handje mee geholpen. Wat dozen gevouwen, en gekletst. Daarna heb ik nog samen met het broertje van m'n vriendin eten gehaald, en dat met de hele familie gegeten. Daarna heb ik 's avonds nog met m'n vader gefacetimed.

De volgende dag ging ik met m'n vriendin en haar moeder naar een grote outlet mall. Zie je net dat als ik daar uit de auto stap uit m'n broek scheur. Hahaha. No problem, want er was een winkel in de buurt.
Na een dag lang shoppen weer met de hele familie naar een restaurant gegaan. Daar was het best wel in de kerst sfeer. Bij m'n vriendin en haar familie was ik me zo thuis gaan voelen dat ik gewoon even niet meer terug wilde naar m'n eigen familie.

De volgende dag 25 december, was ik nogal home alone want m'n ouders kwamen pas rond 10 uur thuis, en we deden niets met kerst.

De 27e gingen Isabelle en ik weer Mochi maken met de vrienden van m'n vader. Deze waren veel lekkerder omdat we er ook aardbeien in deden. Dat heet : Ichio daifuku. Daarna gingen we nog "Men in Black 3" en "American Pie Reunion" kijken. In de avond namen m'n ouders ons mee naar een restaurant en dronken we nog een biertje voordat Isabelle naar huis moest.


De 29e gingen m'n vader en ik naar Sasebo om m'n Japanse zus op te halen. Heen en terug hadden we er 5 uur over gedaan, dus een hamburgertje ging er wel in, haha. Daarna gingen mijn vader ik lekker relaxen, en gingen mijn moeder en zus een andere vriend ophalen die helemaal uit Yokohama was gekomen. Toen ze om 7 uur thuis kwamen gingen we met een taxi, en een auto naar een restaurant ergens helemaal afgelegen in de bergen. De specialiteit was kip, dus je kon daar je eigen kip enzo grillen. Na het eten en wat biertjes, hadden we de taxi gebeld en iemand die onze auto kon besturen. Het was echt pikke donker en er waren geen lantarenpalen. Vandaar dat we inplaats van het bos uit te rijden, verder het bos in zijn gereden, en de weg kwijt raakten. Terwijl oms huis niet eens zo ver weg was hebben we er uiteindelijk 40 minuten over gedaan.

De volgende dag begonnen we met de voorbereidingen.
Dit, en alles over het nieuwjaar vertel ik in het volgende verslag!